Verslag Dick Drayer vanuit Sint Maarten:

Het is net zondag geworden. Zr. Ms. Zeeland is onderweg terug naar het rampgebied. We hebben een dag bij de Sababank gelegen en de militairen hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt om water te distribueren aan de bevolking van Saba.

Ze hebben ook de eigen flessenvoorraad weggegeven; de bemanning kan nu alleen nog maar uit de kraan van het schip drinken, de koelkast is leeg.

 

De reden om buitengaats te liggen is strategisch. De veiligheid in de haven tijdens orkanen is niet gegarandeerd en de hulpverlening van de Mariniers en legereenheden komt ernstig in gevaar als het stationsschip en de helikopter niet meer kunnen opereren.

 

Hester, mijn cameravrouw, en ik hebben besloten mee te gaan vanuit de gedachte dat het zonder stroom en internet niet mogelijk is om met de buitenwereld te communiceren. De weinige journalisten die achterbleven, geven hun artikelen en beelden mee op stick zodat ze via andere kanalen, zoals hier op de Zeeland verstuurd kunnen worden.

 

Orkaan José

José is inmiddels gepasseerd, het oog zo’n 6 uur terug. De eerste berichten vanuit SXM zijn gunstig. De afstand van 120 km ten noorden van het eiland heeft nauwelijks geleid tot meer schade. De opluchting aan boord is groot.

 

Over een paar uur, als het licht wordt, zal de helikopter vertrekken voor een verkenningsmissie om met eigen ogen te zien of opnieuw veilig aangemeerd kan worden in de haven van Philipsburg en of er inderdaad geen extra schade is na José.

 

We gaan met de camera mee en als alles goed verloopt kun je daarvan in het 18.00 en 20.00 uur journaal op NPO 1 beelden/verslag van zien.

 

Massale HULP

De rit door de stad en het aanschouwen van de enorme schade die Sint Maarten heeft opgelopen heeft ons enorm aangegrepen. SXM kan deze klap niet te boven komen zonder MASSIVE support van buiten. Nog los van alle schade aan de infrastructuur, die een normale samenleving draaiende houdt, zal het wegvallen van inkomsten uit de primaire peiler van de economie – toerisme – desastreuze gevolgen hebben voor de 40.000 Inwoners van dit land. Ook daar, juist daar, zal binnen het Koninkrijksverband goed over nagedacht moeten worden.

 

Koning Willem Alexander zou als ambassadeur van Sint Maarten die kar kunnen en moeten trekken. Dan heeft zijn bezoek – los van de morele support die dit koningsgezinde eiland daardoor ontvangt, morgen, aan Sint Maarten daadwerkelijk zin.

 

Jarig

Hester Jonkhout en ik zijn heel erg blij geweest met jullie ondersteuning via Facebook en andere kanalen. Vandaag is ze jarig en we (bemanning en ik) zullen daar niet aan voorbijgaan – althans als daar tijd voor is. Ik kon jullie niet allemaal persoonlijk bedanken met een like of een comment; daarvoor was de situatie te heftig. Ook de vele persoonlijke verzoeken om mensen op te sporen zijn moeilijk uit te voeren onder de omstandigheden waar we ons werk moeten doen. Ik vind dat heel erg, maar moest daarin keuzes maken.

 

Keuzes die niet door iedereen werden gewaardeerd. Aan hen heb ik één advies: trek geen conclusies zonder vragen te stellen. Iedereen, IEDEREEN die ik ben tegengekomen doet zijn stinkende best om met alle beperkingen maximum output te hebben. Als de samenleving weer terug op z’n voeten staat, mag je weer in je eigen normenkader kritiek leveren. Nu voldoet dat kader niet op SXM.

 

Als het goed is worden Hester en ik binnenkort afgelost. Dat is, als wij vervoer terug kunnen regelen naar Curaçao. Maar eerst de mensen die echt weg moeten.

 

Bron: Persbureau Curacao

Foto: Dick Drayer