VRIJHEID!

August 11, 2008 6:22 AM

Geschreven door Eric R. de Vries

maandag, 11 augustus 2008

Enkele weken zijn achter de rug met een extreem hoogtepunt, en een absoluut dieptepunt. En daartussen nog wat meer, hier in de West. Het hoogtepunt: Ingrid Betancourt, en met haar 14 anderen, zijn verlost uit de jungle van Colombia. Middels een infiltratie in de rebellenorganisatie FARC wist het Colombiaanse leger 15 gijzelaars in vrijheid te brengen. Zonder geweld, zonder mishandeling, zonder maar één schot.

Ook het volk van de Antillen is een stap dichter bij de vrijheid. Met het ook door de Eilandsraad van Curaçao aannemen van het Besluit tijdelijk financieel toezicht Nederlandse Antillen, Curaçao en St. Maarten, zijn de normen voor deugdelijk financieel toezicht in de West scherp getrokken. Waarmee de burger hier zich hopelijk eindelijk eens verzekerd kan gaan voelen van een verantwoorde besteding van door hem of haar trouw afgedragen belastinggelden. Als er ook maar iemand is die tegen dat Besluit is, dan zal het wel de politicus zijn die hiermee zijn kans zich uit de Eilandskas te verrijken aan zijn neus voorbij ziet gaan. Gelukkig zijn dergelijke politici hier in de West een uitstervend ras.

Het is dan ook onvoorstelbaar maar toch waar dat een groep oproerkraaiers, ongetwijfeld daartoe opgehitst door anderen die zich menen leiders te mogen noemen, een naar huidskleur gerichte geweldsactie ondernam, waarbij vernielingen werden aangericht en een Curaçaoënaar ernstige verwondingen opliep. Het zijn uiteraard lafaards van de eerste rang, en enkele van hen zijn gelukkig al achter slot en grendel geplaatst. Het behoeft weinig betoog dat de bevolking in de West die actie met lede ogen aanzag, verafschuwde en verworpen heeft. Wie denken zij wel te zijn, vragen wij ons af, dat zij het (on)recht in eigen handen mochten nemen en naast schade aan de persoon van een van onze medeburgers, een smet mochten werpen op onze terecht uitgesproken vredelievendheid en tolerantie? Een waar dieptepunt, dat zich nimmer mag herhalen.

En dan komt een van de ministers in de West ons een maand later vertellen dat wij in de West niet verplicht zijn rechtsgevolgen te verbinden aan het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht. Met een scala aan drogredenen maar vooral gevoelsargumenten wordt ons verteld dat in de West op democratische wijze gekozen is voor het huwelijk tussen man en vrouw, en niet tussen man-man of vrouw-vrouw. Volgens haar, en anderen, moet ook de rechter dat respecteren, want het staat toch zo in het door de democratisch gekozenen volksvertegenwoordigers vastgestelde Nederlands Antilliaanse Burgerlijk Wetboek.

Zo ken ik er nog wel meer. Als het aan hen ligt bestaan er kennelijk geen universele beginselen van mensenrecht meer, en kunnen we het verbod op discriminatie en het gelijkheidsbeginsel, verankerd in het EVRM en IVBPR, in de prullenbak gooien. Hoe snel vergeet men toch, denk ik dan, dat diezelfde democratische wijze van kiezen er debet aan is geweest dat vrouwen jarenlang, voor hetzelfde werk, (veel) minder loon ontvingen van onze overheden, totdat de rechter daar eindelijk een stokje voor stak. En dan ga ik niet verder terug in de tijd van de ernstige discriminatie, ongelijkheid en verwerpelijkheid die onze, gelijk andere, democratieën gekend hebben. Ook in naam van de Koning(in), of met het geloof als rechtvaardiging. Tot slot, wat dat Burgerlijk Wetboek betreft waaruit zogenaamd een bewuste keuze van de bevolking in de West zou volgen tegen erkenning van (de gevolgen van) het huwelijk tussen gelijkgeaarden: het zou mij sterk verbazen als er meer dan een handjevol Statenleden is geweest die bij vaststelling van dat Burgerlijk Wetboek überhaupt heeft geweten wat daar allemaal wel of niet in staat. Maar belangrijker is dat het Burgerlijk Wetboek natuurlijk niet het mensenrecht opzij kan zetten. Dat geldt zeker voor het in het Burgerlijk Wetboek geregelde familierecht, met vele bepalingen in strijd met verdragsrecht, en het geldt zeker ook voor het recht van de mens in het echt verbonden te zijn met de andere mens van zijn keuze, zonder onderscheid naar geloof, ras of aard. Ook die vrijheid moet door de overheid in de West erkend worden, in plaats van te worden verdrukt op basis van populisme.