In liefde en (verkiezings)oorlog is alles geoorloofd

geschreven door Cindy de la Fuente
woensdag, 13 januari 2010

Op 22 januari 2010 moet de Curaçaoënaar weer naar de stembus. Ditmaal om te kiezen voor de leden van de Staten van de Nederlandse Antillen.

Het nut van deze verkiezingen daargelaten (het is immers de bedoeling dat het land de Nederlandse Antillen over tien maanden zal zijn ontmanteld), heeft dit weer de gebruikelijke verkiezingsgekte tot gevolg. Dit uit zich op Curaçao in de regel in een kleurrijk straatbeeld. Alles wat los en vast zit wordt beplakt met partijmateriaal en lantarenpalen worden met gevaar voor eigen (en andermans) leven voorzien van gekleurde partijvlaggetjes. Daarnaast vinden de nodige verkiezingsoptochten plaats, die qua feestvreugde niet onderdoen voor de jaarlijkse carnavalsoptocht.

Deze feestelijkheden gaan gewoonlijk gepaard met flink wat moddergooien. Daarbij wordt het liefst gebruik gemaakt van de pers om een zo groot mogelijk publiek te kunnen bereiken. Dit heeft doorgaans de nodige rectificatiekortgedingen tot gevolg, omdat tijdens dergelijk moddergooigevecht nogal eens, al dan niet opzettelijk, op de geslipperde tenen van een politicus wordt getrapt.

Veel van deze rectificatiekortgedingen leiden nergens toe. Door het EHRM is al geoordeeld dat ten aanzien van politici niet snel kan worden aangenomen dat een beperking van vrije meningsuiting is toegestaan. In geval van een politiek debat moeten de grenzen ten aanzien van vorm en inhoud ruim worden gesteld. Dit betekent echter niet dat deze ruimte oneindig is en politici zich niet aan de algemene gedragsnormen dienen te houden. Zo diende een minister in Aruba te rectificeren na een Statenlid herhaaldelijk, zowel in de media als in de Statenvergadering, ervan te hebben beticht pedofiel te zijn. Het Gerecht maakte korte metten met het beroep van die minister op zijn parlementaire onschendbaarheid en oordeelde dat ondanks het feit dat de uitlatingen waren gedaan in de formele setting van de Statenvergadering, deze op geen enkele wijze verband hielden met het onderwerp van de vergadering.

Toch is het niet alsof de grenzen nu vaker worden opgezocht dan vroeger. Zo gaf het Gerecht op Curaçao in 2004 al eens een lesje ethiek in een geschil tussen de toenmalige minister-president en een journaliste, waarbij laatstgenoemde de toegang tot de door het Land gehouden persconferenties werd geweigerd. Ik citeer:

‘Het belang van een vrije en onafhankelijke pers in een democratische samenleving kan niet genoeg worden benadrukt. Democratie houdt immers niet op nadat de burger, eens in de zoveel tijd, zijn stem heeft uitgebracht. Dan begint het pas. Een vrije en democratische samenleving kan niet bestaan, kan niet opbloeien en kan niet in leven blijven zonder eerbiediging van de fundamentele vrijheden van meningsuiting en pers, zonder eerbiediging van de rechten van minderheden (waaronder de politieke oppositie) en zonder een onafhankelijke rechtelijke macht. Dat zijn geen achterhaalde uitvindingen uit lang vervlogen tijden of uit vreemde culturen. Het zijn elementen, welke noodzakelijk zijn om hier en nu (en morgen) in vrijheid en met wederzijds respect te kunnen leven in een land waarop al zijn burgers trots kunnen zijn. Het land de Nederlandse Antillen is zo’n land en moet ook zo’n land blijven. Ook al liggen er zo nu en dan – de laatste tijd wellicht zelfs meer dan anders – constitutionele bananenschillen op de weg naar de toekomst, waarover men kan uitglijden, een Bananenrepubliek zijn we niet en dat moet ook zo blijven. Vandaar dat in deze zaak de puntjes op de i moeten worden gezet.

 

Dit alles geldt temeer als ooit – er wordt in het vooronder door sommigen hoopvol over gefluisterd – het Schip van de Nederlands Antilliaanse of Curaçaose Staat zijn ankers zou lichten om het beschutte, zij het soms wat roerige, binnenwater van het Koninkrijk te verlaten en zich op die immense, zo betoverende doch ook zo verraderlijke, zee der onafhankelijkheid te begeven. Dan toch zal het Schip zeewaardig moeten zijn, deugdelijk geconstrueerd en uitgerust, en geleid door goed opgeleide en betrouwbare stuurlieden, die, afgaande op de fonkelende sterren van recht en wet, in de duisternis van de Grote Wereld, een veilige koers weten te bepalen. Dan zal er ook een “Government of Laws, not men” moeten zijn, al was het maar uit het besef dat vandaag deze en morgen gene partij aan het bewind is. Machthebbers, politieke gezagdragers dienen zich dan ook steeds voor te houden dat zij op elk moment weer in de oppositie terecht kunnen komen en dat zij dan de rechten, waarvan het nu opportuun lijkt om die in te perken, weer hard nodig kunnen hebben. Dat besef maakt bescheiden en bescheidenheid siert de mens.’

 

Ondanks deze uitspraak is Selikor (de Curaçaose vuilophaaldienst) vanaf 2004 niet in staat geweest alle bananenschillen op te ruimen. Zo leverde een stemming vorig jaar in de 21-leden tellende Eilandsraad van Curaçao op wonderbaarlijke wijze nog 22 stembriefjes op.

Recent las ik in de krant dat een van de politieke partijen een gedragscode heeft opgesteld en overhandigd aan de gezaghebber van het Eilandgebied Curaçao in een poging ‘verder schandelijk gedrag, geruzie en onbeschoftheden te voorkomen in de Eilandsraad’. Zou bij de dames en heren politici dan eindelijk het besef doordringen dat het zo niet langer kan? Dat zou een mooi begin van het nieuwe jaar zijn. Zelfkennis is per slot van rekening het begin van alle wijsheid. Maar de scepticus in mij vraagt zich af of de gedragscode niet de zoveelste goedkope verkiezingsstunt is. Nog geen maand geleden weigerden vrijwel alle politieke partijen, inclusief de partij die nu de gedragscode heeft aangeboden, het protocol over respect en goed gedrag tijdens verkiezingen van de Raad van kerken te ondertekenen. Reden van de weigering was voor de partij die de gedragscode heeft aangeboden dat die partij staat voor emancipatie en dus wel weet hoe het zich fatsoenlijk dient te gedragen. Het zal duidelijk zijn dat als alle partijen zo’n filosofie aanhangen, de gedragscode geen lang leven beschoren zal zijn. Maar dat is waarschijnlijk ook helemaal niet nodig, de verkiezingen vinden immers volgende week al plaats.

(Source: Mr. Online)

 

Lawyer Roeland Zwanikken considers legal action against ABN AMRO Bank

THE HAGUE--Attorney-at-law Roeland Zwanikken at St. Maarten’s BZSE law office is considering legal action against the intention of the Dutch ABN AMRO Bank to close the bank accounts of its clients in the Dutch Caribbean.

Fiscaal onderzoek bij notariskantoren vinden doorgang

In het Antilliaans Dagblad: Fiscaal onderzoek bij notariskantoren
WILLEMSTAD – De fiscale onderzoeken bij de notarissen vonden en vinden, ondanks de beperkingen van Covid-19, weer doorgang en de medewerking aan de kant van notarissen en adviseurs is daarbij ‘over het algemeen goed’.

Juridische miljoenenstrijd tussen BNP Paribas en Italiaanse prinses verhardt

  • Bezit van Italiaanse Crociani-familie op Curaçao mag van rechter worden verkocht
  • De Crociani's ruziën al jaren met BNP Paribas over een claim van $100 mln
  • Curaçaos trustkantoor United Trust heeft 'geen enkele relatie meer' met Camilla Crociani
Een Italiaanse prinses met zakelijke belangen in Nederland heeft het onderspit gedolven bij diverse rechtbanken in een langslepend conflict met zakenbank BNP Paribas.